Veel, mooi, luid, licht, overweldigend, groot, groter, gigantisch en toch ook wel een beetje decadent. Welcome to Vegas! De laatste stop op onze trip brengt ons naar de States. En hoewel we hier allerlei leuke activiteiten hebben gedaan (huwelijk Willy (papa van An) met Lynn in Chicago, veldrijden (met Sven Nijs als winnaar), hiking in de Spring Mountains, …) beperken we ons in dit blogbericht tot ‘The Strip’, één straat die symbool staat voor de hele stad Las Vegas. De ‘Strip’ omschrijven, is eigenlijk onbegonnen werk. ‘Bigger is better’ zou wel eens dicht in de buurt kunnen komen. Het ene groteske casinohotel naast het andere en allemaal proberen ze zo groot en opvallend mogelijk te zijn. Sommigen bouwen een ganse stad na waardoor je binnen 30 minuten van Venetië, over Parijs in New York verzeilt. Eerder geïnteresseerd in geschiedenis? Geen probleem, van het Romeinse Rijk (Caesars Palace) loop je recht de wereld van de pyramiden in (Luxor). Nog te saai? Neem dan de rollercoaster (achtbaan) IN één van de casino’s. Je kan het niet gek genoeg bedenken of ze hebben er een hotel van gemaakt. GOKKEN? Natuurlijk de hoofdreden waarom 40 miljoen toeristen per jaar afzakken naar ‘Sin City’. Elk jaar wordt er voor 6,5 miljard (!) dollar gegokt op deze éne straat. Dagelijks zou een gemiddeld casino 610.000 dollar ophalen. Ons eigen gokavontuur duurde welgeteld 5 minuten, net voldoende om twee gratis pintjes af te snoepen én om 10 dollar om te ‘toveren’ in 100 dollar. De ‘winst’ hebben we vervolgens geconsumeerd in één van de vele en veel te dure restaurants. TROUWEN? Nergens ter wereld is het makkelijker om te trouwen en gemiddeld treden er 230 koppels per dag in het huwelijk. Voor de kostprijs moet je het niet laten: 60 dollar...

Colombia roept bij de meeste mensen nog altijd onveilige associaties op: oorlogen, guerilla’s, cocaïne, kidnappings, … . Maar 14 dagen in dit zonovergoten land was genoeg om te beseffen dat dit echt wel een Latijns-Amerikaans pareltje is. De meest diverse landschappen, de vriendelijkste bevolking en overal vers fruit met namen waar je nog nooit van gehoord hebt. En nee, we zijn niet ontvoerd, beroofd of bestolen… Een weekje Colombiaanse folklore in het Zuidwesten (Cali & Popayan) en twee uitgebreide citytrips naar Bogota en Cartagena de Indias. Onvoldoende voor een grondige analyse, maar net genoeg om te weten dat Colombia een echte aanrader is. Vijf redenen waarom we dit land nog niet van ‘ons lijstje’ geschrapt hebben: 1.    VEILIGHEID Dit is wellicht de grootste reden waarom heel wat mensen de oversteek niet maken naar dit paradijs. Jammer, want hoewel dat we niet kunnen ontkennen dat er nog heel wat veiligheidsissues zijn in bepaalde gebieden, is Colombia de laatste 10 jaar heel wat veiliger geworden dan de buurlanden Ecuador, Peru en Venezuela. In een land met een groot deel verpauperde bevolking blijft het oppassen geblazen, maar meer als wat gezond verstand zou dat niet mogen vragen. Het enige vreemde is dat elke stad zijn eigen dosis vreemde figuren heeft. Quentin Tarantino zou hier nog heel wat inspiratie kunnen opdoen voor zijn volgende films… . Wij hebben ons in ieder geval op geen enkel ogenblik onveilig gevoeld. 2.    GOEDKOOP Een welkome afwisseling na de duurdere trips naar Rio en Curaçao. Een drie-gangen-lunch voor 4 euro, een degelijk hotel voor 17 euro of een fles aquardiente voor 4,5 euro. Dat laatste is een naar anijs smakende likeur (uit suikerriet gewonnen) én de nationale drank van Colombia. Lekker, goedkoop en met krachtige katers… 3.    DIVERSE LANDSCHAPPEN Ongetwijfeld de grootste...

Over azuurblauwe oceanen, iguana’s, papegaaien, palmbomen, verse papaya’s en mango’s, duiken in heldere koraalriffen, tropische temperaturen en filosoferen over de toekomst. Omdat we sinds mei in wintermodus zaten én omdat het einde van dit avontuur stilaan in zicht komt, besloten we om terug wat zon op te zoeken. Vanuit Colombia waren de Caraïben slechts 1,5 uur vliegen en dan is een keuze snel gemaakt. 16 dagen hadden we voor Curaçao en Bonaire, twee Caraïbische eilanden die vroeger deel uitmaakten van de Nederlandse Antillen. Hoewel deze Antillen officieel niet meer bestaan, zijn beide eilanden nog steeds zeer nauw verbonden met Nederland. Een beetje vreemd om in de tropen en tussen de palmbomen Nederlands te zien en te horen. Over het eiland Curaçao kunnen we kort zijn. Niet alleen omdat we daar maar vijf dagen geweest zijn, maar ook omdat het niet bepaald ‘ons ding’ was. Klopt dat er mooie stranden zijn, maar de meeste daarvan zijn gekocht door hotels en projectontwikkelaars en letterlijk alles is betalend. Wel interessant is Willemstad, de kleurrijke hoofdstad en terecht uitgeroepen tot UNESCO werelderfgoed. In de 17 de eeuw was het de belangrijkste slavenmarkt van heel Centraal- en Latijns-Amerika en dat zie je nog duidelijk aan de inheemse bevolking. Mits wat verbeelding zou een wandeling in het oude centrum evengoed in één van de Amsterdamse wijken kunnen zijn. Helaas is Curaçao vrij industrieel en vooral gericht op de toeristen die dagelijks met één van de vele luxueuze cruiseschepen aanmeren. Laat ons stellen dat de gemiddelde ‘cruisetoerist’ een heel ander soort is dan wijzelf, én vooral met een heel ander budget. De keuze was dus niet moeilijk om vrij snel naar het eiland Bonaire te gaan, het kleine broertje van Curaçao. De twee eilanden zijn gescheiden door een vlucht van slechts 20...