Gerelateerde berichten
WK finale: weinig voetbal, veel veldslag…
Wat bedoeld was als een rustige namiddag voetbal kijken, ontaardt in een waar slagveld. Ofwel de finale Argentinië – Duitsland in Buenos Aires…
Het is geen geheim dat voetbal één van de redenen is waarom we zolang in Buenos Aires gebleven zijn. De wereldbeker volgen in een land waar voetbal alle (sociale) problemen doet verdwijnen en waar ze werkelijk gek worden als hun nationale elf spelen, dat wilden we graag eens meemaken. Bijkomend is dat de hoofdstad van Argentinië een multiculturele smeltkroes is, waardoor we heel wat matchen met de ‘lokale gemeenschappen’ hebben kunnen volgen. Mexico in een Mexicaans restaurant, Engeland in de Engelse pub, Holland in de Hollandse pub, … .
Maar de reden van dit blogbericht is de WK-finale van zondag. Een feest dat snel ontaarde in iets, wat voor ons leek op een gewelddadige betoging uit een slechte actiefilm. Oorspronkelijk wilden we de wedstrijd in ons ‘stamcafé’ Shamrock bekijken. Maar 45 minuten voor de start was daar werkelijk geen millimeter plaats meer. Geen probleem dachten we en gingen op zoek naar een ander café waar we wel rustig de match zouden kunnen zien. Fout dus… De weinige cafés die open waren, waren zo vol dat mensen op auto’s kropen om door de vitrines toch een glimp te kunnen opvangen van de match.
Opnieuw dachten we ‘geen probleem’ en we trokken meer richting centrum, daar zou zeker nog iets te vinden zijn. Toen we de gigantische Avenida de 9 Julio passeerden, zagen we duizenden supporters, volledig gehuld in de nationale kleuren van Argentinië. Die moesten we volgen, dachten we. Opnieuw fout. Een stoet van duizenden en duizenden mensen trok richting Plaza San Martin waar één groot scherm stond. Gezien ik daar al een aantal matchen had gevolgd, vond ik dat vreemd omdat er niet zoveel plaats was, maar goed, als duizenden locals die richting uitwandelen, volg je gewoon. Terug fout. Plaza San Martin was allang bomvol, en als ik zeg dat we daar met minstens 50 000 mensen teveel waren, overdrijf ik niet. Over de veiligheidsmaatregelen kan ik kort zijn, die waren er niet. Een ware overrompeling en een groot gedeelte supporters was goed ‘ingedronken’, wat de sfeer uitgelaten, maar grimmig maakte. Onmiddellijk voelden we dat hier ongelukken van zouden komen. Toen we plotseling in de meute terecht kwamen, werden we naar voren ‘gezogen’. Een beter signaal om te vertrekken, krijg je niet. Supporters klommen op alles wat ze zagen om toch maar iets te kunnen zien van het grote scherm. Maar zonder overdrijven, kunnen we zeggen dat 75% van de aanwezigen niks, maar dan ook niks zou zien van de wedstrijd.
Nog steeds dachten we dat we ergens rustig de wedstrijd zouden kunnen bekijken, er zijn coffeeshops genoeg in het centrum. Opnieuw serieuze fout. Elke plaats waar de voetbal opstond, was bomvol en had security (op voorhand reserveren was blijkbaar de boodschap) om de rest buiten te houden. Nog opvallender was dat voor elke vitrine letterlijk honderden mensen stonden om toch iets te kunnen opvangen van de tv die binnen stond. We wilden niet opgeven en uiteindelijk hebben we een coffeeshop gevonden waar we van op de derde rij, door de vitrine van buitenaf, de eerste helft hebben kunnen zien. Beetje bizar, maar gelukkig werd alles opgefleurd door een supporter die zijn auto ging halen om via de autoradio toch iets te kunnen horen. Ongewoon, maar het had zijn charme.
De tweede helft hebben we van op de trappen van een bar toch iets kunnen zien. Zeer intense wedstrijd, kantje boordje, maar het eindigde in een anticlimax voor de Argentijnen. Omdat de sfeer al grimmig was voor de wedstrijd, hadden we onze familie beloofd om een taxi te nemen ;-). Heel Buenos Aires liep vol met supporters en er hing ‘onweer’ in de lucht. Helaas is menselijke nieuwsgierigheid iets raars en een aantal uren na de wedstrijd wilden we toch eens gaan kijken hoe de Argentijnen hun finaleplaats nu juist zouden vieren. Dé plaats bij uitstek is steeds El Obelisco, het (fallus-) symbool van Buenos Aires.
100 000den mensen die samentroepen in een land dat elke dag betogingen kent, met wellicht de zwaarste hooligans ter wereld én een hekel heeft aan de politie en de overheid. Tja, dat is natuurlijk vragen om problemen. De sfeer was bijzonder grimmig op het agressieve af. Op verschillende plaatsen hingen er nog restanten van traangas en nog nooit was ik zo blij dat ik een T-shirt gekocht had van de lokale ploeg (Argentinië dus). Op die manier konden we makkelijker verbergen dat we geen Duitsers waren. In het begin had het allemaal nog wel iets. Veel fanfare, gezang en dans. Maar hoe langer we daar bleven, hoe meer we merkten dat er zaken werden afgebroken. Mensen sloegen alles aan diggelen en kropen op alles waar ze konden opkruipen. Erg verrassend was het dus niet toen we iets later een hele massa op ons zagen afgestormd. Instinctief zetten we het ook op een lopen en gelukkig waren we vlakbij een zijstraat (soms is overdreven alertheid een voordeel ;-)). Wijselijk besloten we om naar huis te gaan…
En ’s anderendaags werd pas duidelijk wat er allemaal gebeurd was. Geen idee of het nieuws tot in Europa is gewaaid, maar twee dagen nadien is het hier nog steeds het hoogtepunt op het nieuws. Buenos Aires werd compleet omgetoverd tot een waar slagveld. Winkels en bushokjes moesten er aan geloven en tot nu toe zijn er 70 gewonden geteld, maar ik veronderstel dat het echte cijfer enkele malen hoger zal liggen. Argentinië, een land waar ze echt zot zijn van voetbal…
Voor de geïnteresseerden, meer info over de rellen op: http://www.lanacion.com.ar/1710114-liberaron-a-78-detenidos-por-los-incidentes-en-el-obelisco
Voor meer foto- en filmmateriaal hoef je enkel op onderstaande foto te drukken:
