Gerelateerde berichten
Citytrip Bejing
Van Ulaanbaatar tot Bejing hebben we terug de ‘officiële’ Transmongolische Express. En dit keer is de coupé niet alleen voor onszelf (dat geluk kon niet blijven duren), maar delen we het met twee Nederlanders, Niels uit Nijmegen én Louise uit Amsterdam. Iets verder zit nog een jong Nederlands koppel, Fiona & Joran, en de komende 1,5 dag zullen we vaak met ons zessen de tijd doorbrengen. Alle België-Holland vergelijkingen en grappen passeren de revue. Ons volgend bezoek in Nederland bestellen we zeker een ‘patatje oorlog’ en noemen we de politie ‘wouten’ of ‘juten’. Maar het waren leuke gesprekken en het was een tijd geleden dat we nog eens Nederlands konden praten (met anderen wel te verstaan ;-)).
Ondertussen vliegen de schitterende landschappen ons voorbij. Net buiten Ulaanbaatar waren dat nog sneeuwlandschappen, maar langzaam maar zeker stijgt de temperatuur en wordt het landschap gevarieerder en kleurrijker.
De grensovergang met Rusland was bizar vanwege alle administratie en het nors gedrag van de politie, maar die van China met Mongolië kan ook tellen. Elke trein die vanuit Mongolië China binnenrijdt, staat een aantal uren stil omdat… alle onderstellen moeten vervangen worden. We wisten dit uiteraard op voorhand, maar het blijft een bijzonder schouwspel. De sporen in China zijn niet zoals in de meeste landen en dus dienen er voor elke trein aparte onderstellen te worden voorzien. Deze worden verwisseld in een schuur en vanuit de ramen kunnen we volgen hoe dat juist in zijn werk gaat. Ik heb een stukje kunnen filmen, indien geïnteresseerd:
Rond de middag arriveren we in Bejing, we hebben er nu een treinreis van iets meer dan 7000km opzitten en hoewel het een leuk avontuur was, willen we nu graag de trein even vermijden. Het is een zonnige dag en we zijn meteen onder de indruk. We kunnen ook direct vaststellen dat twee zaken die men beweert over Bejing kloppen. Enerzijds de overbevolking, het is overal ‘over koppen lopen’. En anderzijds de pollutie. Die wordt pas echt duidelijk als we ’s avonds foto’s proberen te trekken. Op de foto lijkt het alsof het regent, maar in werkelijkheid is het stof dat de camera registreert. An is hier voor de Olympische spelen van 2008 nog geweest en de contrasten zijn hard zichtbaar. Hoewel nog steeds erg vervuild, zijn er – wellicht onder internationale druk – heel wat maatregelen getroffen. Eén van de zaken die erg opviel, is dat nu alle brommers elektronisch zijn. Zowel qua lawaai als qua vervuiling, letterlijk en figuurlijk, een hele verademing.
Onze hostel ‘365 Inn’ ligt vlak aan het bekende Tiananmenplein en is de ideale uitvalsbasis. Het is ondertussen al enkele weken geleden dat we vriendelijk werden behandeld door de locals. De contacten in de trein met andere toeristen waren meestal warm, maar die met de lokale bevolking waren bruut (Rusland) tot onverschillig (Mongolië). Een heel verschil met de vriendelijkere Chinese bevolking. We hebben wifi in onze hostel maar al snel blijkt dat niet alle websites kunnen geopend worden. Sites als Facebook zijn ‘niet bestaande’ in dit land. Vrijheid wordt hier duidelijk anders ingevuld.
Omdat we een goedkope vlucht naar Fiji hadden gevonden, verbleven we maar 2 dagen in Bejing. Veel te kort om alles te bezichtigen. En omdat we beiden oververmoeid waren van de korte nachten in de trein én het regelmatig overslaan van nachten, besluiten we om geen van de klassieke dagtrips te maken. The Great Wall hebben we onderweg vanuit de trein gezien en we zien het niet zitten om nog eens 7 uur in de bus te kruipen om tussen de massa mensen enkele foto’s te trekken. We komen gegarandeerd nog eens terug met meer tijd én meer energie. En vannacht (lokale tijd) spelen onze Rode Duivels de beslissende match tegen Kroatië, een match die ik voor geen geld van de wereld (blijkbaar ook geen bezoek aan de Chinese Muur…) wil missen. Dankzij de Belgische ambassade is het me gelukt om de match met een hoop Belgen in een Belgisch café te bekijken, maar daarover meer in een apart verslag ‘Rode Duivels in Bejing’ . Als je daar meer over wil lezen, klik dan op de link of op onderstaande foto:
We besluiten om vooral rond te wandelen en de sfeer wat op te snuiven op en rond het Tiananmenplein. Stiekem had ik gehoopt om heel wat profielfoto’s te nemen van de Chinezen, maar dat draaide anders uit. In Bejing heb je, net als in Japan, heel wat toerisme, maar dan voornamelijk binnenlands toerisme. Dat betekent dat de mensen van het platteland naar de hoofdstad komen. En blijkbaar heeft een deel daarvan nog nooit een blanke gezien. Niet alle monumenten waren de attractie, maar wel wij. Ik denk dat onze foto’s ondertussen op verschillende Chinese schouwen staan te pronken. Met hele families hebben we geposeerd. En het moment dat we poseerden, was er een andere hoop Chinezen foto’s aan het trekken van het hele gebeuren. Een soort ‘picture in the picture’. Beetje vreemde situatie, maar wel lachwekkend.
Op het Tiananmenplein zelf voel je als het ware de historiek hangen. Echt een fascinerend plein en Mao wordt hier nog steeds aanbeden. Ook al bijzonder dat figuren zoals Stalin en Mao nog steeds worden vereerd. Zo onschuldig waren ze nu ook weer niet. Rond het plein zijn allerlei Hutongs, typische buurten met smalle straatjes waar je snel verloren loopt, maar die wel een bepaalde gezelligheid uitstralen. We vonden het heerlijk om er te vertoeven. En wat ze daar allemaal aanbieden om te eten, ongelooflijk toch. Ik hoop dat de foto’s voor zich spreken.
Voor meer foto’s over Bejing klik op onderstaande foto:
