Gerelateerde berichten
Hanengevecht: onmenselijk, bloederig en toch religieus
Gokken is illegaal in Bali behalve als het religieus geïnspireerd is. En hanengevechten zijn volgens de Hinduïstische cultuur op Bali een zuiveringsritueel. Het bloed van de hanen zou de kwade geesten wegdrijven. Dat komt nu net goed uit voor heel wat Balinezen die dit niet alleen als ‘nationale hobby’ beschouwen, maar ook hun geld verdienen met dergelijke ‘religieuze’ activiteiten. Hanen worden van jongs af aan getraind om na een periode van 6 maanden tot 2 jaar klaar te zijn voor het ‘ultieme gevecht’. Hoe ze het doen, is een raadsel maar het zou iets te maken hebben met uithoudingsvermogen en kracht. Onder hanen van dezelfde soort is er een natuurlijke agressie, hen laten vechten is dus een koud kunstje. Maar doorslaggevend om het strijdperk levend te verlaten, is de manier waarop de haan zijn ‘wapen’ gebruikt. Net voor het gevecht wordt er immers een groot, vlijmscherp scheermes (taji genaamd) gemonteerd aan de achterkant van de poot.
Toevallig was er tijdens één van onze bezoeken aan het apenbos een hanengevecht aan de gang en hoe vreselijk ook, we konden onze menselijke nieuwsgierigheid niet onderdrukken. Toen we aankwamen, was het eerste gevecht net voorbij en het enige wat we nog te zien kregen waren twee hanen. Eén levende die totaal in shock was en één opengereten exemplaar. Volgens de Hindutraditie behoort de dode haan tot de winnaar die er meteen soep van maakt. We zagen hoe de verliezer meteen in een pot kokend water werd gestoken en vervolgens geplukt.
‘The games must go on’ geldt ook voor hanengevechten en lang werd er niet gerouwd om de dode haan. Fascinerend om de chaos net voor een wedstrijd te observeren. Iedereen roept tegelijkertijd (naar het schijnt de kleur van de haan) en zet bedragen in tot 1000000 Rupiah (60 euro, wat hier een pak geld is). Net voor de start is er nog een soort ritueel waar de eigenaars de haan van de tegenpartij wat proberen uit te dagen (althans zo lijkt het) en iets later vliegen de hanen elkaar letterlijk in het haar. Diegenen die het best zijn scheermes gebruikt, mag zich dan de gelukkige winnaar prijzen. Het trauma krijgt hij er gratis bij…
Hieronder een kort filmpje (39 seconden) om jullie een impressie te geven:
Dit blogbericht werd mede mogelijk gemaakt dankzij:
WAL-GE-LIJK. Zou ik niet kunnen aanzien, bah.
Hey Maarten, was inderdaad niet smakelijk. Is iets dat blijft plakken op het netvlies. Is wel een traditie die zowat overal ter wereld in stand wordt gehouden. Vrees inderdaad dat GAIA niet echt ‘pro’ is 😉