Gerelateerde berichten
Nieuw-Zeeland, Noordereiland: over vulkanen en koffie…
5 à 6 weken zullen we in Nieuw-Zeeland vertoeven, een land dat meestal wordt uitgedrukt in superlatieven en waar velen van ons al lang van dromen. Maar toch was het even wennen toen we de tropische temperaturen van Fiji inwisselden voor een regenachtige 15 graden in Auckland. De eerste dagen hebben we het zelfs koud gehad, een mens went blijkbaar snel aan bepaalde omstandigheden. Onze tijd verdelen we gelijkmatig tussen het Noorder- en het Zuidereiland. Hieronder kan je de reisweg zien die we hebben afgelegd op het Noordereiland.
Onze eerste bestemming, Auckland staat in de top 3 van meest kwaliteitsvolle steden en maakt het een ideale startplaats om Nieuw-Zeeland te leren kennen. De ligging van Auckland is zeer bijzonder. Enerzijds ligt de stad tussen de Pacifische Oceaan en de Tasmanzee, de ene mondt uit in de andere. Maar nog fascinerender is het feit dat de stad (en eigenlijk een groot deel van het Noordeiland) gebouwd is op en tegen vulkanen.
Auckland telt meer inwoners dan Brussel, maar voelt toch veel ‘kleiner’ aan. Het is ook gek voor ons om na zoveel weken terug in een ‘Westerse’ stad rond te lopen. Terug coffeeshops, terug cinema’s, terug grote gebouwen, terug mensen die zich houden aan regels… .
Vijf dagen zullen we hier doorbrengen, maar het ritme ligt laag, ongetwijfeld zit Fiji daar voor iets tussen. De “coast to coast walk” is een wandeling van 16km die vertrekt aan de Tasmanzee en die via de belangrijkste attracties eindigt aan de haven van Auckland. Onderweg passeer je o.a. One Tree Hill, ooit nog bezongen door U2. Een trip met de ferry naar Devonport en een etentje met het Britse koppel Riyan en Allie (leren kennen op Fiji) later, vertrekken we zuidwaarts naar Rotorua.
Rotorua is een klein toeristisch stadje in een gebied met bijzonder veel geothermische activiteit (door de vulkanen). Dat zorgt niet alleen voor fascinerende beelden (zoals thermische modderpoelen in hun stadspark), maar vooral ook fascinerende geuren. Heel het stadje ruikt constant naar zwavel en rotte geuren. Op de geur na is het er rustig vertoeven, het weer zit mee en de mensen zijn – net zoals overal in Nieuw-Zeeland – meer dan vriendelijk. Grootste attractie hier is de natuur: vulkanen en bossen. Het Waiotapu Thermal Wonderland is een geothermisch gebied waar je nog duidelijk kan zien wat de invloed is van de tectonische platen die tegen elkaar inwerken. Zo is er een natuurlijke geiser (Lady Knox genoemd) die elke dag om 10u15 stipt uitbarst (wel is er een zakje natuurlijke zeep voor nodig) en het park zelf heeft allerlei kleurrijke (natuurlijke) attracties, maar de vreselijke stank zal je erbij moeten nemen. Het Redwood Forest biedt dan weer adembenemende wandelingen. De gigantische Redwoodbomen zijn vooral bekend van Californië, maar blijkbaar hebben zij die niet alleen. Allemaal mooi, maar na drie dagen stank zijn we blij dat we terug kunnen vertrekken.
De volgende bestemming is Taupo, eveneens een klein stadje en bekend voor twee zaken: extreme sports en het Tongariro National Park. Met dat eerste zullen we slechts indirect in contact komen, het tweede is echter de hoofdreden van ons verblijf in Taupo. De ‘Tongariro Alpine Crossing‘ is één van de spectaculairste wandelingen op het Noordeiland en een must. Een wandeling van 20km over drie nog actieve vulkanen. De vulkaan Ngauruhoe zal wellicht geen belletje doen rinkelen, maar wel als je weet dat deze berg gebruikt werd voor ‘Mount Doom’ in de film ‘The lords of the ring’. Het Nationale Park is erkend als UNESCO werelderfgoed en de wandeling is de lange uitstap waard. Of het nu ligt aan een toevallig goede dag of omdat we de voorbije weken al heel veel gewandeld hebben, feit is dat we na het zwaarste stuk klimmen nog veel energie over hadden. We hebben er dan maar van geprofiteerd om nog een zijwandeling naar de top van de vulkaan Tongariro (1967m) bij te doen. Na 23km wandelen door vulkaanlandschappen was de kaars dan toch uit, maar wat een fascinerende landschappen, oordeel zelf:
In ons hostel ontmoeten we Sam en Leslie (Engeland – Canada), hij een skydive-instructeur, zij een massage-therapeute die al enkele jaren samen de wereld rondvliegen om hun beroep uit te oefenen. Sympathiek koppel met wie we ook het nachtleven van Taupo onveilig maakten. Sam had al 3000 sprongen op zijn naam, Leslie ‘slechts’ 400. Ze zouden nog twee seizoenen doorwerken en dan verhuizen naar Afrika voor een cursus van 6 maanden ‘safaribegeleider’. Het zorgde alleszins voor voldoende entertainment.
Helemaal in het oosten van het Noordeiland ligt ‘Hawkes Bay’, bekend vanwege de wijnproductie en stadjes Hastings en Napier. Wij zullen 2 dagen doorbrengen in Napier, een art-deco stadje dat in 1931 van de kaart geveegd werd door een gigantische aardbeving (7,8 schaal richter). En dat elke ramp een opportuniteit is voor iets nieuws, hebben de verschillende architecten toen bewezen. Alles werd opgebouwd in art-deco stijl, waardoor het lijkt of je terug gekatapulteerd wordt naar de jaren dertig. Ons hostel is er een mooi voorbeeld van. Een hotel uit die periode dat nadien werd omgetoverd tot een hostel voor backpackers, met een gigantische grote balzaal en een balkon midden in de stad. Leuk te vertoeven, maar veel was er niet te zien dus tof dat we Mathieu en Steven tegenkwamen. Twee Fransen die we in Auckland hadden leren kennen en die hier werk komen zoeken voor één jaar. Na een verrijkenede avond heeft Frankrijk geen geheimen meer… ;-).
Onze laatste stopplaats op het noordeiland is helemaal in het zuiden in de hoofdstad Wellington. Met 200 000 inwoners een bijzonder kleine hoofdstad, maar volgens ons terecht de titel gewonnen van ‘coolest little capital of the world’. We hebben hier een appartementje geboekt voor 7 dagen. Ruim de tijd om de omgeving te verkennen en onze trip naar het Zuidereiland voor te bereiden. Tegelijkertijd was het leuk om nog eens een ‘thuis’ te hebben, al was het maar voor 7 dagen.
Wellington was voor ons Nieuw-Zeeland op zijn best: de coolste coffeeshops, de hipste bookstores, de vriendelijkste mensen en de mooiste waterfront (hier kan Auckland nog een puntje aan zuigen…). We moeten toegeven dat we geluk hadden met het weer. Het kan hier – door de ligging – serieus waaien en regenen, maar wij hebben alle dagen zonnecrème moeten smeren. Ook heerlijk om meer tijd te hebben dan er ‘attracties’ zijn. Gewoon de gezellige straatjes doorwandelen en de meest leuke coffeeshop of het zonnigste terrasje uitkiezen om dan uren te verdwalen in één van de vele boeken die we meesleuren, zalig… . Het is trouwens de eerste stad waar we gemakkelijk zouden kunnen wonen, al beseffen we dat dat niet zo praktisch zal zijn…
Ah ja, we hebben ook de voetbalmatch Nieuw-Zeeland vs. Mexico kunnen meepikken. De winnaar van deze barragematch kreeg een ticket voor het wereldkampioenschap in Brazilië. De Kiwi’s (bijnaam voor de inwoners van Nieuw-Zeeland) werden in de pan gehakt (5-1 en 4-2), maar een mooi voorbeeld van hoe positief en enthousiast Nieuw-Zeelanders wel niet zijn. Daar kunnen we allemaal een voorbeeld aan nemen. Voor de liefhebbers heb ik een apart verslag ‘Waarom Kiwi’s beter rugby spelen…’ gemaakt, gewoon op de onderstaande foto klikken:
Voor meer foto’s van onze trip op het Noordereiland, klik op onderstaande foto:
