Gerelateerde berichten
Vodka drinken met Russen
Omdat we net een nacht hadden overgeslagen, wilden we vandaag er op tijd inkruipen. Maar net op het moment dat we wilden gaan slapen, kwam er een Rus naar ons met een karaf vodka en een bessensap. Hij goot onze glazen vol en gebaarde deze op te drinken. En omdat ‘vodka drinken’ in de top 10 staat van onze reisgids (en enkel en alleen daarom ;-)), zijn we ingegaan op zijn aanbieding. Ook karaf twee en drie waren op zijn kosten, hij weigerde om ons te laten betalen (al bleek hij iets later daar toch wat soepeler in te worden…).
Deze ‘Rus’ bleek een Uzbeek te zijn die met zijn vrouw en dochter op uitstap is. Hij blijkt behoorlijk Engels te spreken en het wordt best een gezellige avond. We leren o.a. dat in Uzbekistan er standaard Engels, Frans en Duits wordt geleerd, dat hij in de olie-industrie werkt, dat hij één maand weg, één maand thuis is, maar dat hij wel 3000km moet pendelen voor zijn werk (2 dagen trein + helicopter). Hij is katholiek, zij moslima (zoals de meeste Uzbeken). Het is een toffe avond waar hij wat Engelse woorden leert en wij wat Russisch. Tot er op een gegeven moment een struise, zatte Rus binnenkomt die oppikt dat er Engels wordt gesproken. De acteur ‘Dolph Lundgren’ was er niets tegen (je weet wel, die acteur die de tegenspeler was bij één van de Rocky-films, waar Rocky moest vechten tegen de ‘slechte’ Rus), een stuk over de twee meter, zeer breed én handen als kolenschoppen. Gezien zijn Engels zich beperkt tot ‘America bad’ én hij pronkt met zijn kneukels die hij voordien op de muur heeft kapot geslagen, treedt er stilaan een bepaalde maar ongezonde spanning op. De Uzbeken kunnen nog wel bemiddelen, maar onze ‘Dolph’ is te fel onder invloed om nog tot rede te brengen. Tijd om te vertrekken. We helpen de Uzbeekse man nog in de auto (passagierszetel – hij was immers eerder begonnen met de vodka), stappen zelf in omdat de vrouw ons een lift aanbiedt, maar net op het moment we willen vertrekken, doet ‘Dolph’ mijn deur open want hij wil nog niet dat ik vertrek. Ik doe de deur terug toe, de auto begint te bollen, maar hij loopt ons achterna en trekt de deur terug open. Toch wel een beetje ‘creepy’. Nu goed, achteraf bleek het allemaal mee te vallen. De volgende ochtend bleek ‘Dolph’ in het restaurant/hotel te slapen waar wij ontbeten. Hij toonde alle tekenen van een zware kater, hij knikte toen hij mij zag en sprak zijn ander bekend Engels woord uit: ‘me drunk’. Hij ging onmiddellijk een fles water bestellen (wat goed is als je een kater hebt), maar wat wel vreemd was, was dat hij er meteen een halve liter bier bij bestelde. Meer nog, een heel aantal Russen waren om negen uur al bier aan het drinken. Merkwaardige, spannende avond. ‘Vodka drinken met Russen’ kunnen we afvinken op ons ‘to-do lijstje’ ;-).
